Een bijzondere verblijfplaats
Het is vrijdag, 17 juli.
Een van mijn zussen is jarig: even tijd voor maken. Grote familie betekent proberen om de relaties goed te houden: dat kan onder andere door naar de verjaardagen te gaan. Lukt niet altijd. Deze wel. een mooie ontmoeting met een geliefd nichtje die meer over onze reis naar Bulgarije wil weten. Zending is zo’n gemakkelijke ingang om over God te praten.
Deze laatste dagen voor de reis zijn altijd spannend: Kalin vraagt of er nog wat jongelui uit de Roma-dorpen gesponsord kunnen worden. We hebben veel gulle sponsoren, dus een paar meer zit er wel in.
We gaan in het huis van de ouders van Kalin (zijn vader is afgelopen winter overleden) als team een week overnachten (of wordt het overleven)? Een kwartiertje van Stara Zagora vandaan.
Zijn pa is een verhaal apart. Toen we daar de eerste keren kwamen liet deze pa prachtige dingen zien. Wat te denken van een ongeveer twee ton wegende Moskovitch. Kroetsjof was er mee rondgereden, zei hij. In mijn ogen zou het kunnen: zwaar plaatwerk, heel dikke ramen, zo sterk als een tank. De overheid in Nederland zou er blij mee zijn als die op de weg kwam: brandstofgebruik ongeveer 1 op 4. En wat te denken van de belasting. Bij een later bezoek was de auto verdwenen.
Hij was ook trots op zijn eigengebouwde “kazan”.Een koperen vat met veel buisjes en een grote glazen fles. Hij destilleerde zelf zijn rakia: “vkuzno”, lekker. En natuurlijk zijn wintervoorraad in de kelder.
Een andere trots wat zijn musket met een heeeeel erg lang bajonet daar op. Was van Napoleon, beweerde hij. Heeft hij mee gevochten tegen de Turken. Historisch zou het kunnen want soldaten uit het Ottomaanse Rijk sloten na de Vrede van Boekarest aan bij het Russische leger. Het bajonet is zo lang dat er wel 3 personen tegelijk aan geregen konden worden, zei hij.
Hij “manipuleerde” peren, waar hij erg trots op was. Ik moet toegeven: lekker waren ze wel.
In dat huis werden we door hem en zijn vrouw altijd heel erg gastvrij ontvangen. Altijd veel eten en drinken, fruit, echte Bulgaarse tomaten (uit eigen tuin) . Aan het einde van het bezoek wel altijd een probleem. Het hele team moest een borreltje drinken van zijn zelfgestookte rakia.
Bij ons laatste bezoek wist hij dat hij kanker had. Niemand mocht op bezoek komen… maar wij wel. Hij hield er niet van als we gingen bidden, maar deze keer vond hij het goed. Van Kalin hoorde we later dat hij echt gekozen had voor een weg naar de hemel.
Op die bijzondere plaats gaan wij een weekje wonen. Van daar uit gaan we outreaches doen naar de Roma-dorpen.
We zouden het slechter kunnen treffen.
Albert