Van hot naar hair

  • Geplaatst op: 21 September 2018
  • Door: Albert

Van hot naar hair…en ook hair is hot
21 september 2018

Even laten weten wat we afgelopen tijd hebben gedaan en wat er is gebeurd. Onszelf afvragend wat onze missie is.. wat voor beeld van die missie is passend in de visie van zending. Voor ons is zending al lang niet meer om omringd door kannibalen in een grote kookpot te zitten, in afwachting wie straks mijn been en arm zal opeten en in de hemel te horen dat ze Hollandaise-soep wel lekker vinden.
We zitten midden in het alledaagse leven van ons omringende mensen; Christenen, niet-christenen, een directeur, een verzekeringsagent, een tuinman, een kantoorman, studenten en gepensioneerden. We zijn in contact met wat verder weg zittenden vrienden, pastors, jongelui uit Romadorpen (veelal via messenger), kerken en instanties. Het zomerkamp voor jongeren is achter de rug en ook de weken Engelse les. We zijn waar mogelijk dienstbaar in kerken en zijn gastvrij. We hebben een dineetje in ons huis met Ivalo, Eleonara en Filly. We vragen daar Biser met zijn gezin bij, omdat die het niet al te breed hebben. Bijzonder is dat blijkt dat Ivaulo en Biser al heel lang bevriend zijn, maar bijna nooit tijd nemen om elkaar te ontmoeten. Dus een heel bijzonder diner. Een bijzondere ontmoeting hebben we gehad met vrienden van Ludmil. Na een gebedsbijeenkomst had ik een gesprek met hem en aan het einde daarvan zegde hij toe om jaarlijks een Roma-jongere die wil studeren, te gaan sponsoren. En daar hebben we en krijgen we er genoeg van. Wat te denken van Daniela, die naar de universiteit is gegaan dit jaar, maar nog niet weet of ze de boeken wel kan betalen. Een geschenk uit de hemel. We gaan naar een door twee kinderen georganiseerde bijeenkomst: Kalina en Lora. Ze dansen en zingen en het is gezellig. Daarna zingen Zora en haar studiegenoot nog een aantal folklorische liederen. Zora is de dochter van onze buurman Bobi. We delen van wat we hebben en kijken vooruit naar onze terugkomst naar Nederland eind oktober en maken her en der al plannen voor komend jaar. En we zijn aan het werk rondom en in ons huis. We genieten van de prachtige natuur, van prachtige mensen. We missen onze kinderen en kleinkinderen, onze families en kerk.
Als we zelf een vertaler kunnen regelen gaan we in Gabrovo naar de kerk; de kerk van onze buurman Boby. Anders wordt het een bezoek aan Plamen in Sevlievo of aan Petsjo in Tryavna. Over vertalen gesproken: het boekje van Henk Rothuizen dat al in het Engels is vertaald, ligt nu in handen van Ludmil, uit Sofia. We hadden een vertaalster uit Gabrovo maar die is zo eerlijk geweest om te zeggen dat het haar dit jaar niet meer zou lukken. Dus het boekje is “in proces” naar vertaling en drukker. We zijn ontzettend dankbaar voor de sponsoring vanuit onze kerk in Den Bosch.
Het afgelopen jaar hebben we het jongerenkamp kunnen organiseren met Mira, Daniela en Ani (weet je nog, die jongedames die een tijdje in Nederland waren), en met Kalin en James. We overwegen om het praktische voorbereidingsteam uit te breiden. We hebben een paar kandidaten en zullen het laten weten als we hier overlegd hebben.
We zijn al een tijdje zonder huis in Nederland: ons oorspronkelijke plan om samen met onze zoon en gezin te gaan wonen hebben we moeten laten varen omdat de huizenmarkt een gekkenhuis is en de prijzen de pan uit rijzen voor een ons geschikt pand. Onze zoon heeft inmiddels een huis gekocht en wij zijn op zoek. Ons bezoek aan Nederlnd heeft van alles opgeleverd, maar nog geen onderkomen voor ons.
We hopen tussen half en eind oktober terug te komen naar Nederland en dan in meer rust verder te zoeken naar een huis. Ons bezoek heeft wat bezoeken aan familie opgeleverd (iedereen was niet mogelijk), maar we hebben erg genoten van de ontmoetingen met onze kinderen en kleinkinderen. Dat de pedicure niet lukte vanwege haar polsbreuk was met name erg pijnlijk voor haar: ik kan nog lopen. Op het vliegveld in Eindhoven hadden we een mooie ontmoeting met een Bulgaarse jonge vrouw die goed Nederlands sprak en ook in Nederland woonde. Het wachten op het vliegveld duurde erg lang. Uiteindelijk stonden we te wachten bij het nog net niet gereed zijnde vliegtuig. Ik vroeg haar of dit toch wel het vliegtuig naar Malaga was. Ze werd een beetje bleek om haar neus... stotterde.. nee toch.. naar Sofia... Ik maakte voor de zekerheid maar duidelijk dat ik zeker wilde weten dat dit richting Sofia was. Gelukkig zag ze er de lol van in. Tijdens ons verblijf in Dieren hebben we huizen bekeken, mee geholpen met het ledigen van een verhuiscontainer en heerlijk gewandeld op de Veluwe.
Het werken aan en rondom ons huis is in volle gang. We hebben weliswaar een mooie ruimte in het huis, maar door een deel te bestemmen als slaapplaats voor in totaal 8 mensen (buiten ons gerekend), hebben we weinig opbergruimte voor koffers en gereedschappen. Daarom hebben we een tuinhuisje besteld, dat hopelijk klaar is voordat we vertrekken naar Nederland. Tevens zijn we aan de buitenkant van huis aan het werken; we maken zoveel mogelijk openingen tussen balken en muur dicht om ongedierte binnenshuis te beperken. En gaan we plinten binnen bevestigen om het ook daar zoveel mogelijk te beperken.
We hebben genoten van de mooie tijd in Nederland. We hebben genoten van kinderen, kleinkinderen en familie, maar ook van de natuur. In Popovtsi kondigt de naderende herfst zich ook aan; overdag nog 25 graden of meer; ’s nacht amper 15 graden. De zwaluwen die zich hadden verzameld voor ons vertrek naar Nederland zijn verdwenen. Maar in de tuin horen we dagelijks het kloppen van een specht, we zien geregeld de grauwe klauwier, witte kwikstaarten, koolmeesjes, we horen de raven in de verte en de ringmussen zijn erg actief. Veel meer is er niet... behalve wat overtrekkende ooievaars. Wel laten zich nog veel vlinders, spinnen en kevers zien.
Er is een overvloed aan pepers, druiven, komkommers.. nog wat tomaten. Nooit eerder zag ik de zwarte tomaat. Deze is eerst groen, wordt zwart en kleurt dan rood. In de setting van zwart en rood is hij het lekkerst.
Hoe het is met onze gezondheid? We voelen ons goed... ik mag op 2 november naar de specialist om afspraken te maken voor de operatie aan mijn rechterhand.
Misschien teveel verhalen... maar lezen is geen verplichting. Maar dit is een beetje ons leven nu.
Bedankt voor de reacties, de belangstelling, het meeleven, de groeten en de gebeden.
Hartelijke groet
Albert en Sjannie