bijna weg...

  • Geplaatst op: 23 June 2018
  • Door: Albert

Op weg naar de voorbereidingen naar Bulgarije komen we ook deze keer weer van alles tegen... ongepland. Beginnend met de datum van vertrek: direct na de laatste therapiesessie voor mijn pols zou dat toch kunnen: begin juni. Maar er komt een feestelijke familiebijeenkomst aan: in de laatste week van juni. Okay... daar wachten we dan op. Per slot van rekening kost het veel tijd en in mindere mate geld, om voor een feestavond op en neer te reizen. Ja, maar als een kleindochter komt met de mededeling dat haar diplomauitreiking van het VWO ook maar een weekje later is, heb je weinig te melden: daar horen opa en oma bij te zijn. Nu, uiteindelijk, een datum vastgesteld: we vertrekken op 5 juli vroeg in de morgen. Maar dat is op de verjaardag van een broer; een van het inmiddels van 8 tot 3 geslonken aantal broers; afgelopen dagen weer van een van hen afscheid moeten nemen.
Ideale omstandigheden om te gaan? Nee, zeker niet. Maar de realiteit van het leven is afscheid nemen en nieuw leven verwelkomen. Wat te denken van de gezinsuitbreidingen bij twee nauw betrokkenen bij de zendingsreizen naar Bulgarije: Linda en Femke? Of baby Mark van Raya, die daarmee het broekie voorganger Ludmil tot opa maakt? Misschien weten sommigen het nog: ons eerste contact in 1992 met Ludmil in Sofia? Of het nieuwe leven dat zichtbaar gaat worden bij Pavlena in Popovtsi? Staat niet beschreven dat er alleen nieuw graan komt als de graankorrel is gestorven? Maar we leven nog..
Een dilemma zit bij Rafael Nederland; we moeten opgeven voor het festival. Maar opgeven zit niet in onze aard. Hoe gaan we dat doen?
Er is goed contact met Bulgarije over het jongerenkamp en over de Engelse lessen. We zijn bezig met de dagindelingen voor de kampweek.
We gaan een lifster meenemen tot aan Severin in Roemenie. Deze jonge vrouw, Marleen, die een paar keer in Rafael Den Bosch is geweest, gaat een tijdje als zendelinge werken. Severin ligt aardig op de reguliere route.
Op 24 juni hebben we onze laatste dienst voor ons vertrek in Rafael Den Bosch. We zullen met een zegen kunnen vertrekken. Is het niet geweldig dat de kerk ons op allerlei manieren steunt in het werk in Bulgarije en dat er geweldige collectes zijn om jongeren de kans te geven naar het kamp te gaan. Al eerder hebben we de vertaling genoemd van het boekje van Henk Rothuizen: Gods Vaderhart. De vertaling naar het Engels is komende week klaar, wordt vertaald naar het Bulgaars en geprint: realiseerbaar door een speciale gift uit de gemeente. Daarnaast ontvingen we ook giften om mensen in Bulgarije te zegenen. Zoveel vrijgevigheid is ongekend.
We hopen te kunnen vertrekken op 5 juli vroeg in de morgen. Onze zoon en kleindochter brengen ons weg en gaan na een paar dagen weer terug naar Nederland. Daar zijn we uiteraard super blij mee (niet dat ze zo snel weer terug gaan).

Hartelijke groet en zegen
Albert en Sjannie